Parijs en verder …

Donderdag 3 juni
We worden wakker in Parijs, eindelijk weer een beetje uitgeslapen.
De jachthaven is prima voor elkaar, alles wat je nodig hebt is aanwezig, uitzicht op de Bastille, vlakbij de metro, wat wil je nog meer? Mooi weer … en dat is het ook. We zijn helemaal content.
Na wat aantutten gaan we de stad in, we lopen naar de Notre Dame, een geweldige wijk met heel aparte winkeltjes en galeries. We worden overvallen door de enorme drukte in de straatjes en bij de Notre Dame, onvoorstelbaar, dan is Nederland daarmee vergeleken nog een groot boerendorp. Dat blijkt ook later als we met de Metro naar Montmartre gaan, druk, je kunt er bijna niet fatsoenlijk lopen, onvoorstelbaar, begin juni.
Wat wij ons beiden herinneren van eerdere bezoeken hier, valt Montmartre tegen, één grote uitverkoop van souvenirs die je niet wilt kopen, veel Marrokaanse, Algerijnse en Afrikaanse winkels met dezelfde T-shirts en Eiffeltorentjes.
We gaan heerlijk eten bij een Italiaan en sluiten zo de dag af met superdikke voeten van al het lopen, het geslenter langs de Seine, ...
Morgen verlaten we deze metropool.

Vrijdag 4 juni
Als we wakker worden, constateren we een lekkage van de waterleiding, ditmaal is het de terugslagklep, die moet voorkomen dat er warm boilerwater in de koudwaterleiding komt.
Rob probeert eerst bij een watersportwinkel en een loodgieter wat spullen te bemachtigen, maar de watersportwinkel wil het bestellen, duurt 2 dagen, en de loodgieter is te beroerd dat hij een stukje koperen buis moet pakken. Als het niet gaat zoals het moet, dan maar zoals het gaat, het warm water in de koude leiding is maar voor een paar seconden, en het is tijdelijk gerepareerd. Dan verlaten we de jachthaven en varen de Seine op om Parijs te verlaten.

Welnu, in Rotterdam hebben we de Erasmusbrug en wellicht nog wat dingetjes zoals de Euromast, Wilhelminapier, B&B-boot Unitas, maar wat hier te zien valt is onvoorstelbaar, wij zijn er beiden stil van. De ontelbare bruggen, imposante gebouwen, de Eiffeltoren, clochards, rondvaartboten zo groot als cruiseschepen, voor duizenden mensen en ze zitten gewoon vol, een drukte van jewelste op de Seine. Het weer is geweldig, eigenlijk te heet, de zon brandt.
Het is echt zo van: dat we dit mogen meemaken!
Al met al, Parijs is zo verschrikkelijk groot, dat je wel twee dagen nodig hebt om erdoorheen te varen, en dan hebben we het alleen nog maar over de Seine … Ooit willen we Parijs nog eens per boot bezoeken en dan ook de kanalen doorvaren.

Zaterdag 5 juni
We hebben aangelegd in Persan, een plaatsje langs de Oise, waar we nu op varen. Aan de steiger liggen we met een stel uit Groningen. Ook zij zijn sinds april op weg, maar precies de andere kant op, richting Parijs. Hun planning is in september weer terug te zijn in Groningen. Nog even geduld Trees, jouw tijd komt ook …
Ineens komt er een grote visotter langszwemmen. Echt een Franse, want ook hij is stapelgek op stokbrood.

Zondag 6 juni
Als we wakker worden om half negen is het donker en er dreigt een bui. Trees gaat toch haar missie uitvoeren om stokbrood te halen, dit maal wel met paraplu. Gelukkig, want ze is nog niet vertrokken of het begint te hozen en te donderen, Rob houdt z’n hart vast.
Na een halfuur verschijnt Trees weer met twee (droge) stokbroden onder haar arm. Zelf heeft ze een paar doorweekte voeten, want met zo’n bui staat het water in de straten zo hoog, dat je erin pootje kan baden. Maar het was de moeite waard. Het stokbrood was heerlijk! Het weer klaart op en de zon verschijnt weer.
Om half 12 vertrekken we richting Compiègne en uiteindelijk arriveren we daar na 5 sluizen en 55 kilometer varen. Een leuke kleine jachthaven, gerund door vrijwilligers. We worden hartelijk welkom geheten; aan deze overnachting zijn geen kosten verbonden … Nou ja, wat je al niet mee kan maken!

Maandag 7 juni
Het wordt zonnig en we varen weg met open dak, eerst naar het bunkerstation, waar het vol ligt met grote schepen. Een van de medewerkers wenkt naar ons en loodst ons naar een plekje tussen de grote jongens, waar we snel worden geholpen, we kunnen weer varen, de tanken zijn vol.
Dan richting Chauny, waar we na 4 sluizen en 45 kilometer varen aankomen, een wat saaie route door een industriegebied, maar goed, Chauny heeft wel een gezellige jachthaven, met alles erop en eraan; ook het centrum ziet er leuk uit.

Dinsdag 8 juni
Vandaag varen we naar Saint-Quentin, waar we om 17.00 uur arriveren.
Morgen gaan we door twee tunnels, een van 1 kilometer waar je zelf doorheen mag varen en 1 van 6 kilometer waar je met boot en al doorheen wordt gesleept door een elektrische sleepboot. Dat maak je niet elke dag mee!

Woensdag 9 juni
Om 10.00 uur verlaten we Saint-Quentin voor ons spannende avontuur met de tunnels. ’s Ochtends hebben we nog een aantal sluizen te verwerken + de eerste tunnel van 1 km. Rond 12.30 uur zijn we gearriveerd bij de 6 km lange tunnel. We gaan in konvooi, vertrektijd 15.00 uur. We hebben dus ruimschoots de tijd om te lunchen, wat te vissen, andere toeristen te ontmoeten. Eerst ontmoeten we 4 mensen uit Engeland, zij zijn met een caravan aan het toeren, en verkennen die middag de omgeving te voet. Zij bewonderen onze Bommel en vinden het sleepverhaal zo interessant, dat ze beloven om 15.00 uur terug te komen en ons uit te zwaaien. Rond 14.30 uur komen er een groepje Franse bejaarden langs, 4 mannen die kennelijk ooit waren betrokken bij de tunnel. Zij vertelden in de Tweede Wereldoorlog betrokken te zijn geweest bij acties bij de tunnel. Zo werden door de Duitse troepen veel spullen en materieel in de tunnel opgeslagen; de Amerikanen hebben de tunnel later terugveroverd. Ook deze mannen komen genieten van het sleepschouwspel.
De sleepboot trekt zich voort aan een armdikke ketting, deze ligt op de bodem van het kanaal en wordt over de boot, door katrollen gevoerd. Deze worden aangedreven door een elektromotor, die z’n stroom betrekt van een bovenleiding, hier spatten de vonken vanaf, letterlijk en figuurlijk. Valt de stroom uit, dan kan de boot verder op eigen accu’s, het ziet eruit als iets uit de vorige eeuw, 1940 of zoiets, maar het werkt wel.

Tien voor drie gaat het avontuur beginnen, de Bommel is het enige scheepje dat gesleept gaat worden. Onvoorstelbaar om door zo’n grote groep fans te worden uitgezwaaid, fantastisch. De Engelse toeristen zongen uit volle borst “Now is the hour - for me to say goodbye” van Vera Lynn, we zijn al tientallen meters in de tunnel en horen ze nog zingen. Het was sowieso hartstikke leuk om het slepen door een tunnel van 6 km mee te maken, maar onze fans zorgden toch wel voor een onvergetelijke dag.
In Honnecourt hebben we overnacht, waar we rond zes uur in de ochtend gewekt werden door een kraaiende haan.

Donderdag 10 juni
Om 8.15 uur zijn we al op weg. We willen proberen een behoorlijk aantal kilometers te varen, want we beginnen ons toch weer een beetje zorgen te maken of we wel op tijd terug zullen zijn in Rotterdam. We hebben besloten de kortst mogelijke weg door België te nemen, wat betekent het Canal Blaton-Ath, en dan de Dender.
In de eerste sluis ná Cambrai – richting Valenciennes – krijgen we te horen dat de sluizen die kant op 10 dagen gesloten zijn. Sh… Jammer, nu moeten we toch een van de vaarwegen kiezen waar ook de beroepsvaart druk gebruik van maakt, de Leie of de Schelde. Het wordt de Leie.
We bereiken vandaag Courcelles, morgen bezoeken we Lille.