Dat was Frankrijk, nu België

Vrijdag 11 juni
We varen vroeg weg richting Lille. Het gaat voorspoedig, maar dan bij de eerste sluis, waar we overigens als eerste zijn gearriveerd, komt er zoveel beroepsvaart, dat wij moeten wachten want beroepsvaart heeft voorrang, dus wij kunnen niet mee. De volgende schutbeurt idem. Onze gemoederen lopen op, dit is niet leuk, maar je kunt niets anders doen dan wachten. Bij de derde poging hebben we eindelijk succes – onze boot is dan trouwens de enige in de sluis; wel vragen ze om de eigendomspapieren van de boot. We worden weliswaar geschut, maar het personeel is niet echt tevreden, zo lijkt het. Om 13.00 uur zijn we dan eindelijk door de sluis, dat betekent dat we DRIE UUR hebben moeten wachten, best wel lang vonden wij.
Dan de sluis in Lille, weer papieren laten zien, dit keer mee naar kantoor, hoog in de toren. Met drie man bestuderen ze de resultaten van hun zoekpoging naar boten met de naam Bommel. Rob wordt teruggestuurd om het vaarvignet op te halen – het bewijs dat we door Frankrijk mogen varen – en mij laten ze de resultaten op de computer zien: ze hebben drie boten gevonden maar niet op naam van R. de Jongh. Dan komt Rob – hijgend van het voor de tweede keer beklimmen van de hoge trap – terug met het vaarvignet. Wat blijkt: in Givet – de grensplaats in Frankrijk waar we dit vignet bemachtigd hebben – zijn de gegevens verkeerd ingevoerd, ten eerste de naam van de boot: Lommel i.p.v. Bommel en Amsterdam i.p.v. van Rotterdam als thuishaven. Na deze speurtocht worden de papieren in orde bevonden en mogen we verder.
Aan het eind van de middag arriveren we in Wambrechies. Wat zeg je, … ja, Wambrechies, zo heet het gehucht, we vaarden langs, zagen het overvolle jachthaventje met daarachter volle terrassen en dachten, ho maar, het is mooi geweest voor vandaag. We parkeerden in de laatste vrije ligplaats met aan iedere zijde nog een halve meter speling – de stuurkwaliteiten van kapitein Rob zijn deze vakantie zichtbaar toegenomen - en een kwartier later zaten we in de zon te schelden op de sluiswachters, die ons zo lieten wachten. Dit ontzettend leuke dorpje en onwijs gezellige jachthaven maakten onze dag weer helemaal goed!

Zaterdag 12 juni
We varen vroeg weg uit onze vrolijke jachthaven en koersen aan op Kortrijk, hetgeen betekent dat we Frankrijk verlaten, dat was het dan het Franse. We varen de Leie op, het weer is redelijk, af en toe zon, we gaan als de brandweer met de stroom mee.
Dan zien we een bunkerboot liggen voor het tanken van de broodnodige diesel. Aangekomen bij dit schip, meert er een binnenschip af en een spits voegt zich daarbij. Voor het tankstation betekent dit verkoop van duizenden liters diesel, de 100 liter die wij nodig hebben is voor hen niet belangrijk. We zij gedwongen te wachten. Na lange tijd is de spits gereed en vaart af; mooi dan kunnen wij, maar nee, daar komt de volgende vrachtboot al en ook die gaat voor.
Rob belt nog even met de luchtmacht of ze voor vandaag nog een gaatje hebben om een bom te gooien op het bunkerstation, maar helaas, geen tijd. Wij varen in ieder geval weg, al moeten wij de boot zwemmend trekken, daar kopen we in ieder geval geen dieselolie.
Dan arriveren we in Kortrijk en leggen aan in de passantenhaven, een mooie plek. We merken dat Kortrijk een leuk centrum heeft, druk, veel terrasjes, mooie winkels en een hele goede haarsnijder, waar Trees onmiddellijk naarbinnen stuift om de achterstand in het haar weg te laten werken en waarvan achteraf blijkt met prima resultaat.

Zondag 13 juni
We liggen in Kortrijk en vandaag komen Christel en Jasper een nachtje slapen, we verheugen ons erop ze te zien, het is echt lang geleden, zo voelt het tenminste.
Rond 12 uur heten we ze welkom op de boot en wisselen de laatste nieuwtjes uit, daarna Kortrijk in, het is prachtig weer en op de Grote Markt gekomen zijn daar nog steeds de wedstrijden bezig van een beachvolleybal-toernooi de halve en de finales. We blijven kijken en genieten van de zware sportieve inspanningen die worden gepleegd.
’s Avonds lekker eten op het plein en dan terug naar de boot. Jasper test de diverse lengtes van de bedden en kan gelukkig een ruime plek vinden. Voor zijn lengte is het allemaal te klein en te laag, helaas, maar hij heeft heerlijk geslapen, bleek de andere ochtend.

Maandag 14 juni
Jasper en Christel vertrekken weer naar Rotterdam en wij gaan nog even langs bij de plaatselijke VVV, waar we gebruik kunnen maken internet, zodat we de laatste verslaggeving kunnen plaatsen. Dan vertrekken we richting Deinze, waar we om 16.00 uur arriveren in een bijna nieuwe jachthaven.

Dinsdag 15 juni
We gaan richting Gent en varen door een prachtig gebied wat doet denken aan de Vecht, grote landhuizen met geweldig aangelegde tuinen aan het water. De rivier kronkelt door het landschap, je moet de diepte van het water in de gaten houden, iets wat bij een vóór ons varend jacht mislukt. Wij hoeven niet te helpen, voor hem varen vrienden die hem gaan lostrekken.
Dan varen we Gent in, een geweldige stad en groot; in een folder lazen we dat in Europa alleen Parijs groter is, dat zegt nogal wat.
Natuurlijk willen we in zo’n prachtige stad midden in het centrum liggen. Dat lukt ook; als we de centrumhaven binnenvaren zijn we bijzonder blij verrast: Manatee – de boot van onze Australische vrienden Graham en Iris uit Toul – ligt er ook. Onwijs leuk om elkaar op zo’n moment weer tegen te komen. Onder het genot van een goed glas wijn hebben we ’s avonds bij hun aan boord gezellig bij kunnen kletsen.

Woensdag 16 juni
Gisteren Jasper en vandaag Christel jarig, uiteraard bellen we met onze felicitaties.
Dan de stad in naar de Toren Belfort met de klok Roeland, de meeste wat ouderen onder ons hebben het lied op school geleerd: Boven Gent rijst – eenzaam en grijs, enz. enz.; indrukwekkende toren met klok.
Dan de kathedraal, onvoorstelbaar mooi, heel indrukwekkend. De hele dag hebben we zo’n beetje door Gent gezworven, onvoorstelbaar hoeveel oude pandjes de nodige eeuwen hebben overleefd.
Gent leeft, restaurants genoeg, we kiezen er een uit en eten lekker.

Donderdag 17 juni
We varen door de kanalen van Gent naar de ringvaart, gelijk aan de rondweg bij de auto’s. Daar gaan we in de fout; op een gegeven moment blijken we op de Schelde te zitten, terwijl we graag de Moervaart hadden willen afvaren. Als we erachter komen, besluiten we maar door te varen, omdat terug varen wel erg onvoordelig is.
We overnachten in Temse, je kunt daar diesel tanken aan het water, uniek onderhand in België. De jachthaven ziet er verzorgd uit, splinternieuw, maar gezellig is het niet; alle schepen liggen in een lange rij naast elkaar, het water is zeer onrustig.

Vrijdag 18 juni
Met het tij zwaar tegen, gaan we het Netekanaal op. Daarna het Albertkanaal, dat is minder leuk, een racekanaal voor de beroepsvaart, die veroorzaken golven van wel een meter hoog en die kom je meerdere malen tegen, omdat ze door de betonnen kades worden teruggekaatst. Het is te vergelijken met rodeo rijden en dat is niet overdreven, je moet daar niet willen zijn met je motorjachtje. We kruipen achter een duwboot en laten deze de klappen opvangen van de tegemoetkomende vrachtschepen.
Na 10 kilometer kunnen we gelukkig het Albertkanaal verlaten, via de sluis het Kanaal van Herenthals naar Bochelt op, lekker rustig. In Den Aard meren we af in de jachthaven, waar het gezellig verblijven is in het bijhorend restaurant.
Je kunt er alleen niet pinnen, wel in het centrum van Geel – zo’n 5 kilometer hiervandaan. Rob offert zich op en begint aan een soort race tegen de klok, binnen drie kwartier was hij weer terug, een geweldige prestatie op een vouwfietsje!

Zaterdag 19 juni
De andere ochtend lopen we een paar kilometer het dorp in en doen boodschappen in de plaatselijke super. Na een fikse bui, klaart het op en varen we weg.
We proberen vandaag Bochelt te halen, maar de Belgen werken een beetje tegen. Wij zijn rond 13.30 uur in Dessel en hebben dan nog drie sluizen te gaan. Na 15.00 uur worden de sluizen niet meer bediend, met een beetje geluk is dat haalbaar. Bij de sluis in Dessel blijft het licht echter op rood staan; na vijf minuten wachten gaat Trees maar eens bellen. Ja hoor, de sluiswachter neemt op. Na uitgelegd te hebben dat we met de Bommel voor de sluis liggen en graag geschut willen worden, reageert hij dat dat niet kan omdat hij ons niet ziet. Het is een ongelooflijke herrie door de telefoon, het lijkt wel of er vijf man op het sluiswachterskantoortje zitten, hij roept nog dat hij mij niet kan verstaan, daarna kregen we hem niet meer te pakken, niet via de telefoon, maar ook niet via de marifoon. Dan wordt het tijd dat Rob in actie komt. Hij gaat van boord, betreedt een hoge trap naar het kantoor van de sluiswachter en na ruim een kwartier kwam hij met een sip gezicht terug. De sluiswachter wilde ons niet meer verder helpen, het had geen zin want we haalden het toch niet om vóór 15.00 uur door de andere twee sluizen te gaan.
De sluiswachter zat als enige in zijn kantoortje, wel stond de televisie aan … WK voetbal, Nederland-Japan, geluid knoerthard, dat verklaarde waarom hij mij door de telefoon niet kon verstaan.
Ons rest niets anders dan aan te meren in Dessel en via Radio 1 – Langs de lijn te luisteren naar de wedstrijd, die onze jongens toch maar weer hebben gewonnen.

Zondag 20 juni
Om 10 uur zijn de sluizen open en varen we weg, we zien wel waar we uitkomen, 1 geluk het zal droogblijven vandaag. Overigens hebben we de 3 sluizen in 3 kwartier gedaan. Het kanaal van Herenthals naar Bochelt varen we af en gaan dan de Zuid-Willemsvaart op, richting Weert waar we om 4 uur arriveren in de gemeentelijke passantenhaven.
We zijn weer in Nederland en sluiten onmiddellijk de computer aan en maken weer normaal gebruik van het internet.
Onze laatste week gaat in…