We zijn in Frislân

Zondag 5 juni
Het regent als we wakker worden, alle boeren en dijkbewakers blij, wij niet dus.
Wat te doen? Na enig beraad, koffie en koortsachtig overleg besluiten we toch te gaan varen.
Het sluisje door de Wetering op richting Muggenbeet, je gelooft het niet, maar er wonen mensen in een dorp genaamd Muggenbeet. Bij een sollicitatie maak je aanzienlijk minder kans op je droombaan als je uit Muggenbeet komt en terecht vinden wij, daar wil en ga je toch niet wonen? Als je er geboren bent oké, dan weet je niet beter en is het wellicht je lot.

Tussen de onweersbuien door varen we door een prachtig gebied, de Weerribben, piepkleine bruggetjes onderdoor en voor de 1e keer sinds we varen mag Trees 2 euro in een klompje doen, die aan een hengel bevestigd naar ons toe wordt geslingerd.
Het is inmiddels droog weer, af en toe onweergerommel in de verte, we zijn aangekomen in Ossenzijl.
De naam Ossenzijl is ontstaan doordat de familie Ossen een Zijl (ouderwets voor sluis) had laten bouwen op eigen kosten en daar tol voor mocht heffen. Veel jachtwerven hier, de Abim en Vrijon-Contessajachten worden hier gebouwd, de laatste heeft er ook een jachthaven bij en daar blijven we overnachten. De familie Ossen had beter een paar leuke kroegen en ander vermaak kunnen laten bouwen, dan was het hier vast drukker geweest op zondag. In de avond pakt Rob zijn hengel, doet vakkundig een stukje brood aan het haakje en binnen de kortste keren heeft hij beet en na een lang gevecht heeft hij hem/haar te pakken.
Het beest kijkt hem aan met een blik van ”als jij gaat zwemmen ben je voor mij eikel”, dus dat laat hij wijselijk achterwege. Trees weet helaas niet hoe ze een pijlstaartrog moet bereiden, dus zet Rob het beestje terug in z’n element - het water - maar nu met een hazenlip.

Maandag 6 juni
Het is wederom slecht weer, d.w.z. zwaar bewolkt, geen zon, jammer, jammer.
Ik dacht zelfs dat ik een rayonhoofd langs zag fietsen met achterop z’n boormachine om de ijsdikte te meten…

We varen in konvooi richting Langweerder Wieden, maar gaan eerst diesel bunkeren, want dat is hard nodig, de 1e tank is op een kwart na leeg, niet slecht tegen de stroom in vanaf Rotterdam.
Rond 12 uur arriveren bij de Scharsterbrug; in verband met lunchtijd moeten we een uurtje wachten voordat de brug wordt geopend. Geen probleem, eten wij ook een broodje.
Op de Langweerder Wieden gaat het weer regenen. We mogen nog blij zijn dat het niet stormt, wij zitten gelukkig droog en veilig bereiken we de overkant. We gaan een kijkje nemen in Joure, de geboorteplaats van Douwe Egbert en dat willen ze weten ook, met het geboortehuis, een plein en een oude fabriek eren ze de ondernemer die het stadje zo bekend maakte. De passantenhaven ziet er gezellig uit en we leggen aan. Dan de elektrakabel om een verbinding tot stand te brengen met de elektriciteitskast. Trees heeft Rob dat al zo vaak zien doen en denkt: dat kan ik ook, zij pakt de kabel en sluit hem aan. Zij controleert meteen of we inderdaad stroom hebben, vervolgens klinkt het ”hij doet het niet hoor”.
Laten we ons eerst maar aanmelden. Het havenkantoor bevond zich aan de overkant, waar we met een voetveer konden komen, die we zelf moesten bedienen. De vrouw van de havenmeester noteerde wat gegevens nodig voor een overnachting. “Wilt u ook stroom?” “Graag”, antwoordt Rob. Trees vult aan: “wij hebben de elektriciteitskabel al aangesloten, alleen beschikken we nog niet over stroom, klopt dat?” “Nee, … wacht maar even … Henk, deze mensen hebben geen stroom”. Henk, een uiterst vriendelijke man, staat op en biedt aan meteen met ons mee te gaan naar de overkant om te kijken wat er aan de hand is. Hij strompelt naar zijn auto, “rij maar mee”; onderweg legt hij uit dat hij een zweepslag heeft opgelopen, hij verrekt van de pijn. Hij kijkt in het stroomkastje, waar alles goed is. Dan loopt hij – zo goed en zo kwaad als het gaat – naar de meterkast. Intussen controleert Rob de stekker die in de boot is gestoken. …. Foutje … zat er niet goed in. Niets aan de hand dus.
Trees schaamt zich dood, vooral omdat die goede man zo’n pijn aan zijn been had.
Rob houdt een of ander technisch verhaal tegen de havenmeester, wat erop neerkomt dat we weer stroom hebben en legt Henk uit om hem af te leiden, dat je met een zweepslag beter je been rust kunt geven dan erop te staan, maar dan moet hij niet te veel Treesjes tegenkomen die hem voor Jan met de korte achternaam, onnodig laten lopen.

Dinsdag 7 juni
We gaan naar Sneek, of zoals ze het hier noemen Snitse. We zijn vroeg opgestaan en het is maar een uurtje varen, we moeten 2 bruggen onderdoor, hoogte 2,50 meter en aangezien 1 brug kennelijk iets is verzakt, moet ik snel bukken en ben ik blij dat er niets is geraakt. Om 11.00 uur zijn we in Sneek en meren aan. We lopen het centrum in, het weer is goed, de terrassen zitten vol en na wat winkelen gaan we lunchen op een terras in het zonnetje, daarna weer winkelen in het Sneekse, leuke plaats.
Dan door, we besluiten via het Sneekermeer naar Grou te gaan. Om 16.00 uur arriveren we in Grou, alles wat met boten te maken heeft komt uit deze buurten, jachten als de Barkas, Pikmeerkruiser, Thomas Yachts komen hier tot leven.
Er zijn wat winkeltjes à la het Polderhuis in het W.C. Alexandrium in Rotterdam en we kopen wat hebbedingetjes voor de gastenkamers op onze boot.

Woensdag 8 juni
Na het ontbijt lopen we Grou weer in, het is een leuk plaatsje, Trees koopt een leuke armband voor haarzelf én voor Christel (die zich nu – samen met Jasper - 3x in de rondte werkt om onze gasten een aangenaam verblijf op onze boot te bezorgen). Dan varen we het Pikmeer op richting Zwaagwesteinde, Dokkum.
Het weer is nog steeds niet wat het moet zijn, dreigende luchten, zwaar bewolkt, net te veel wind.
Gisteren was het weer zo slecht dat het goed was dat we daar op een boot zaten, een kleine Tsunami op het Pikmeer heeft aardige schade aangericht, op de foto zie je hoe een woning terug wordt gevaren naar haar oorspronkelijke plek; dat was wat hoor, best schrikken, goh!
Het is leuk varen door het landelijk Friesland en je kunt vaststellen dat de Friezen de watersport hoog in het vaandel hebben, het lijkt wel of iedereen iets met een boot aan het doen is, en het echte seizoen moet nog beginnen. In de middag varen we Dokkum binnen. Ook hier aanleggen en de stad in, prachtig plaatsje met huizen uit 1200 en natuurlijk de Bonifatiuskerk met alle tierlantijnen erop en eraan, elk jaar een feest voor die man. Wie moet je wel niet zijn geweest, hij werd vermoord in het jaar 754, dat ze in 2011 nog een feestdag in jou naam organiseren?

Donderdag 9 juni
Leeuwarden is vandaag het doel, de zon is warm maar de wind ijskoud en waait net iets te hard. We passeren diverse Elf Steden-trajectpunten, waaronder Bartlehiem en als we de Bonkervaart naderen, voel ik de spanning en vermoeidheid van het naderen van de finish, maar ook het tranengevoel van “ik heb het gehaald”. Egbert Jonkeren uit ons alom gevreesde tennisteam - ja die – hij weet wat ik bedoel, hij schaatste de tocht uit, diep respect hiervoor en eeuwige roem, wat een prestatie.
We varen de stad in en leggen aan in de singel, een prachtige plek, in een hele gezellige stad.

Vrijdag 10 juni
Als we wegvaren schijnt de zon, de wind blijft kil. We passeren nog 3 bruggen voordat we Leeuwarden verlaten en de Dokkummer Ee opvaren, richting Harlingen.
Om 13.00 uur arriveren we in Harlingen, de zon schijnt en het is heerlijk buiten, we leggen aan in een
Stadsgracht bij een watersportvereniging. Deze vereniging levert ook de brugwachter en deze had Trees overgehaald om in zijn haventje te blijven liggen, whatever, maakt ons geen flaus aus.
Al snel zijn we bij de zeehaven en zien daar de ferryboten naar Terschelling, Vlieland en Ameland vertrekken.
We bekijken het e.e.a. vanaf een terras met zeezicht, jawel, iemand moet het doen en daarna lopen we langs de prachtige vloot met schepen die met passagiers de wadden opgaan, het is een drukte van belang, je kan uren naar al die bedrijvigheid blijven kijken. Maar de plicht roept, we bezoeken ook nog even een leuke watersportwinkel, waar Trees wat leuke kleding scoort, helaas in Robs maat was er niets meer in de aanbieding.
Kortom Harlingen is berengezellig en moet je zeker bezoeken, goed plan!
De grote buien met onweer worden ons bespaard, om 18.00 uur een buitje, verder niets, al met al een prachtige dag.

Zaterdag 11 juni
Richting Franeker, met vlakbij een donkere lucht boven ons, dat belooft wat!
Franeker wordt droog bereikt en we meren af in de Zuidervaart, lopen naar het centrum en dan gaat het boven helemaal mis, er barst een bui los met hagel en onweer. Het Planetarium biedt een prima vluchtweg. Heel indrukwekkend, hoe de Friese wolkammer Eise Eisinga tussen 1774 en 1781 aan het plafond van zijn woonkamer van een prachtig grachtenhuis in Franeker een nauwkeurig bewegend model van het zonnestelsel heeft gebouwd. Tot op de dag van vandaag werkt het nog precies. Als we in het bijhorend café de lunch gebruiken, komt er weer een helse bui, dit keer met onweer en bliksem en zijn we blij dat we niet op een van de meren zitten, niet prettig met onweer.
Evenals Harlingen en Dokkum is ook Franeker zeer sfeervol, de oude huizen, de grachtjes, het is prachtig om doorheen te wandelen.

Van Franeker naar Bolsward, geen probleem dachten wij, maar helaas.
Onze doorvaarthoogte is 2,50 meter en veel binnendoorroutes zijn maximaal 2,40 meter, balen. Terugvaren tot Leeuwarden en dan de Swette op, maximale hoogte 2,50 meter.
Het is gelukt al hoorden we één keer de satellietontvanger krassen tegen het beton.
Voor de tweede keer brengen we de nacht door in Sneek.

Zondag 12 juni
Op deze Pinksterdag varen we met droog weer en open kap van Sneek via IJlst naar Bolsward.
Het was leuk om door de stad van Sneek te varen. Binnen een kwartier waren we in IJlst, een leuk stadje om even doorheen te wandelen, alwaar de wereldberoemde schaatsfabriek Nooitgedagt is te vinden.
De tocht naar Bolsward was zeer de moeite waard. Wel werd een groot aantal bruggen voor ons geopend – betaling van € 1 met behulp van het gebruikelijke klompje. Daar hadden we eerlijk gezegd niet op gerekend. Alle jas-, broek- en vestzakken hebben we doorzocht en op die manier hadden we net genoeg euro’s om de klompjes te vullen.
Wonder boven wonder was er veel levendigheid in het centrum van Bolsward, alle terrassen stampvol, alle winkels open, gezellig hoor. Reden “Elfstedentocht op de fiets”, start en finish in Bolsward. Boften wij even.